Ik word door Juf Linda gevraagd om een dag uit ons leven te beschrijven. Natuurlijk kan dat maar de vraag is dan welke dag ik daarvoor kies. Als ik afgelopen maandag beschrijf dan beschrijf ik een dag dat we gewoon thuis waren, het oppaskindje er was en we wat schoolwerk deden. Maar die maandag zagen we nou net geen andere mensen en dan zegt men straks nog: "Zie je wel die kinderen vereenzamen."
Als ik vorige week donderdag kies dan beschrijf ik een dag dat we met een aantal gezinnen in de bouwspeeltuin waren en de kinderen bijna de hele dag gespeeld en getimmerd hebben met andere kinderen. Maar ja dan zegt men straks weer; "Zie je nou wel, die kinderen krijgen geen eens onderwijs."
Ik kan ook een dag beschrijven dat de kinderen even niet zo'n zin hebben in hun werk en ik ze achter hun broek aanzit maar er niet veel zinnigs uitkomt. Wie weet zegt men dan wel weer; "Vreemde ogen dwingen, dat soort problemen heb je niet op school hoor." Tja, wat moet je dan met zo'n verzoek? Bestaat er wel zoiets als een doorsnee thuisonderwijsdag?
Mijn Blog en mijn site geven een aardig beeld van hoe wij dingen doen en wat voor dingen we doen. Het geeft hopelijk een totaler beeld dan het beschrijven van een enkele dag. Toch heb ik vandaag wat extra de camera gepakt want als ik dan toch een dag moeten beschrijven dan laat ik het ook graag zien.
Ik ga er geen tijden bijzetten wat vaste tijden hebben we niet. We staan op, ontbijten, ruimen op en gaan aan het werk. Elke dag staat er taal, rekenen en lezen op het programma dan hebben we geschiedenis, aardrijkskunde en natuur en techniek op verschillende dagen en elke dag hebben de kinderen een aantal keuzetaken; engels, schoonschrijven, rekentuin, taalzee en topografie. Daarnaast wordt er veel geknutseld,
muziek gemaakt en natuurlijk gespeeld.
Dinsdag 4 juni:
Ot begint met trompet spelen, Tije en Noortje springen op de trampoline terwijl ik spullen klaarleg voor het werk. Dan hoor ik Ot roepen; "Dit kan ik nooit!" Het is een nieuw muziekstuk wat behoorlijk snel gaat en waar lastige halve noten in zitten. Ik ga bij hem zitten en kijk even mee, help een beetje met het lezen van de muziek en even later speelt Ot het stuk redelijk weg. Ik benadruk nog maar weer eens dat je niet moet zeggen 'ik kan dit niet', maar beter kunt zeggen 'ik vind dit moeilijk'.
Ondertussen is Tije met Noortje aan tafel gegaan, hij gaat haar vandaag helpen met haar rekenen. Ot komt ook aan tafel en pakt zijn rekenboek erbij. We doen de dingen die gedaan moeten worden, rekenen, lezen, taal. Bij taal loopt Ot vast, opnieuw hoor ik hem klagen en zeggen dat hij het onmogelijk kan, kinderen met dyslexie kunnen dat nu eenmaal niet. Nu word ik boos. Kinderen met dyslexie kunnen het wel maar het kost ze veel meer moeite dan andere kinderen, ze moeten er dus extra hard voor werken en niet opgeven. Dat is wat ik zelf heb geleerd en dat is wat Ot ook moet leren. Zeggen 'dat kan ik niet' helpt daar niet bij.
Maar ja eigenlijk hebben we vandaag allemaal niet zo'n zin om te werken aan tafel, het is veel te lekker weer en iedereen wil naar buiten. De extra taken en lessen laten we daarom maar even voor wat het is en na de lunch gaan we genieten van het mooie weer. Tussendoor hebben we trouwens nog wel wat aan geschiedenis gedaan, ik heb verhalen voorgelezen over Tsaar Peter van Rusland, uit de boeken De wereldgeschiedenis in een notendop, V.M. Hillyer en In een Land hier ver vandaan, Arend van Dam.
We gaan naar 'De tuin van Eefje', een terrein vlak bij ons huis waar creatief beheer op dinsdag altijd aanwezig is, Eefje dus. Voordat we daar komen lopen we langs het strandje, een stukje Maas tussen de huizen. De kinderen kunnen daar pootje baden, klauteren op de kadewand en lekker even rennen en ravotten.
Met natte broekspijpen lopen we door naar de tuin. Ik heb een boek meegenomen zodat ik ook wat vermaak heb tijdens het spelen van de kinderen. Vol enthousiasme komt Ot even later aangerend. Hij heeft een tijd geleden kastanjes verstopt in een bakje in de grond en nu vond hij ze terug en waren ze helemaal uitgelopen. Dat moet Eefje zien, zij mag een kastanjeboom hebben van Ot de drie andere neemt hij mee naar huis en worden thuis door hem in potten gezet. Maar eerst nog even langs de Turkse winkel van de buurman. Noortje heeft namelijk een muntje gekregen van de tandenfee en zij wil de jongens trakteren op iets lekkers.
Eenmaal thuis laat ik de kinderen even alleen, nou ja niet echt alleen, papa werkt vandaag thuis dus als er echt iets is kunnen ze altijd bij hem terecht op zijn kantoor. Ik ga een uurtje sporten. Als ik thuiskom hoor ik dat de kinderen flink tekeer zijn gegaan met water in de achtertuin. Alle kleren hangen drijfnat over de schutting. Wat is hier gebeurt? Ze hadden
wat met water gespeeld en dat was een beetje uit de hand gelopen maar ze hadden alles zelf weer netjes gemaakt en de kleren netjes te drogen gehangen.
Tja, dat zag ik zelf ook dus dat zat wel goed.
Inmiddels is het tijd geworden om eten klaar te maken maar ik snij eerst nog even wat meloen. Tije ziet de schil van de meloen en begint er een bootje van te knutselen, Noortje doet dat natuurlijk na. De bootjes worden buiten getest in de waterbaan maar blijven helaas niet goed drijven. Maar mooi zijn ze wel. Dan nog maar even op de de Ipad. Ot wil op de computer omdat hij aan het leren is hoe hij met Prezi moet werken.
Schermtijd; na een lange leer en speeldag even rustig bijkomen dan eten, voorgelezen worden en naar bed, tenminste de twee jongsten. Ot gaat wat later op de avond. De dag is voorbij, het was zomaar een dag dus ga nu niet denken dat we elke dag snoep kopen bij de Turkse winkel, of pootje baden in de Maas. Morgen doen we weer iets anders leuks.